Van Salem via Boston naar Salisbury

Zo'n titel geeft al aan dat een omweg niet wordt gemeden. We waren heel vroeg op om ons Wintereiland weer te verlaten. Eerst een ritje om je rioolreservoirs van de camper te legen en daarna met de trein van Salem naar Boston. Ontbijtje op de parkeerplaats en dan een ritje van een half uur naar de stad van de voorvechters van de Amerikaanse onafhankelijkheid. Eerst metro en daarna wandelen langs historische plekken. Jasper weer als reisleider en de rest als trouwe volgelingen. Nu is meer dan 30 graden in de stad geen pretje en daarom werd de route ingekort. Hele leuke stad dat Boston, maar een tikkie te heet voor een paar familieleden. Vandaar een sprintje om de trein te halen, die niet ging omdat Jasper een tabelletje niet goed had gelezen. Vandaar nog even tijd voor een biertje on het vochtpeil weer op niveau te brengen. De rest van de reis ging voorspoedig, zodat per camper de rit naar Salisbury kon worden gemaakt.
Uurtje rijden en je zit in een andere wereld. In de bossen, zwembadje, biertje, wijntje, kortom even rust voor de familie. Weer een gezonde maaltijd, brocolli een aardappeltje en een lapje vlees van Europees formaat en we kunnen weer een nachtje vooruit. Morgen een Lididag, want ze wil een kreeft gaan verschalken aan de kust van Maine. Daarna door naar de White Mountains. Je leest het, geen dag zonder kilometers!